اثبات علمی فواید روزه داری با مکانیزم اتوفازی بدن
بر اساس یافتههای یوشینوری اُسومی، مکانیسم اتوفاژی یا خودخواری سلولی، تخریب و بازیافت اجزای سلول توسط خود سلول است که بههنگام “روزه گرفتن” و گرسنگی طولانی رخ میدهد. فرایند اتوفاژی و ارتباط آن با روزه داری یک فرایند پیچیده در بیولوژی است که در این فرایند، سلول خودکشی میکند تا محتویاتش را برای سلولهای دیگر قابل استفاده کند.
“مکانیسم اتوفاژی” یا خودخواری سلولی، تخریب و بازیافت اجزای سلول توسط خود سلول است که بهدلیل کمک به شناخت و درمان بیماریهایی همچون سرطان، دیابت، پارکینسون و بیماری های سلسله اعصاب بسیار مهم است. مکانیسم اتوفاژی یا خودخواری سلولی زمانی روی میدهد که اجزای سلول با مرکز بازیافت سلول یا لایزوزوم در هم میآمیزد تا آنزیمهای لایزوم بتوانند مواد حملهکننده یا مخرب را از بین ببرند.
این اتفاق روند سمزدایی سلول و خوددرمانی و در واقع مکانیسم دفاعی سلول است؛ زمانی که مواد غذایی بهاندازه کافی به سلول نمیرسد یا اینکه سلول وظیفه از بین بردن مهاجمی مثل باکتری و ویروس را دارد، اتوفاژی برای زدودن مواد زائد و کم کردن مصرف سلول به کمک آن میآید و سلول مواد زائدی را که تولید کرده یا سلولهایی را که پیر شدهاند تخریب و از مواد اولیه آنها برای تولید اجزا و مواد جدید استفاده میکند!
اتوفاژی چیست؟
ماریا ماسوچی، استاد ویروسشناسی مؤسسه زیستشناسی سلولی دانشکده کارولینسکا در این باره میگوید:
“اتوفاژ یعنی حذف پروتئینهای آسیبدیده از طریق اندامکها و بازسازی سلول؛ کشف ارتباط میان اتوفاژی و سلولهای پیر و ارتباط این مکانیسم در شناخت بیماریهای سالخوردگان نظیر آلزایمر و دیابت نوع دو بسیار مهم است؛ در نهایت شناخت عوارض اتوفاژ بیش از اندازه بهروی سلولها بهطور مثال در مورد سرطانها نیز اهمیت بسزایی دارد؛ اتوفاژ بیش از اندازه میتواند منجر به مقاومت در برابر داروهای ضدسرطان شود.”
کاشف مکانیسم اتوفاژی
«یوشینوری اوسومی (Yoshinori Ohsumi)» به دلیل کشفیاتش در مکانیسم «اتوفاژی»، جایزهی نوبل پزشکی سال ۲۰۱۶ را برد. اتوفاژی فرایندی در سلولهای بدن ماست که اجزاء درون سلول را تجزیه و بازیافت میکند. اختلال در اتوفاژی منجر به بیماریهایی مثل سرطان، پارکینسون، دیابت نوع ۲ و بسیاری دیگر بیماریهای دوران کهنسالی میشود.
یوشینوری اوسومی در دههی ۱۹۹۰ تحقیقات زیادی روی سلولهای مخمر نان انجام داد و توانست بفهمد که سلولها چگونه در برابر فشارهای محیطی مثل کمبود مواد غذایی یا عفونت مقاومت میکنند. او در این پژوهشها توانست ۱۵ ژن که برای اتوفاژی ضروری بودند را کشف کند. مشخص شد که در سلولهای بدن انسان هم دقیقا چنین مکانیسمی وجود دارد.آنطور که در مراسم نوبل گفته شد: «کشفیات او [یوشینوری اوسومی] راه را برای فهم اهمیت بنیادین اتوفاژی در بسیاری از فرایندهای فیزیولوژیک، مثل سازگاری با گرسنگی یا پاسخ به عفونت باز کرد. جهش در ژنهای اتوفاژی میتواند منجر به بیماری شود و فرایندهای اتوفاژی در بسیاری از امراض، مثل سرطان و بیماریهای عصبی دخیل هستند.»
کاربرد اتوفاژی در روزه داری
در رابطه با این یافته دانشمند ژاپنی میتوان گفت مکانیسم اتوفاژی یا خودخواری سلولی، تخریب و بازیافت اجزای سلول توسط خود سلول است که بههنگام “روزه گرفتن” و گرسنگی طولانی رخ میدهد.
در واقع زمانی که انسان بیش از مثلاً 8 ساعت گرسنگی را تحمل کند، سلولهای سالم برای کسب انرژی و جبران کمبود غذا از سلولهای معیوب و تودههای مستعد سرطان تغذیه میکنند! و بهنوعی اتوفاژی عاملی در راستای پیشگیری از ابتلا به بسیاری از بیماریها و سرطانها است.
دیدگاهتان را بنویسید